نوشته شده توسط مسلم سلیمانی در وبلاگ شخصی شنبه سی و یکم تیر 1385

« جنس آسمان »

من از جنس بارانم

نه!

لطیف تر از باران!

باران به گِل برسد

طراوتش از بین می رود.

گل آلود می شود.

من به گِل برسم

هفت هنر را

ازآن بیرون کشم

و باج هفتاد کشور دهم.

***

من از جنس نورم

نه!

نور با غروب

 مرگش فرا می رسد

اما من تازه نور می گیرم.

ستارگان را می شمارم.

و از هر کدام بهره ای

یکی به محبت

یکی به ادب

یکی به صفا

یکی...

 

***

من از جنس دریایم

نه!

صخره قاتل موج دریاست.

اما من صخره را در می نوردم.

من از جنس آسمانم

آبی آبی

بی انتها

بی ریا

بی حد و حساب.

 

***

آسمان از جنس من است.

من « خلیفه اللهم»