به نام بی همتا

ما ملت ایران به خود می بالیم که دو عید داریم. یکی عید رهائی از خمودگی و کهنگی و کسالت (نوروز) و دیگری عید رهائی از بدی ها و تنگ نظری ها و رذالت (عید فطر)

و چه خوب هر دو را ارج می نهیم. چه بسیار کوشیده اند تا یکی از آن دو را از ما بگیرند اما چه خیال باطل!

به خود می بالیم که دارای آئین کهن و زیبا و دارای منطق استواریم و نیز می بالیم که در بین ادیان پیرو آن آئین هستیم که در جهاد علم و اندیشه، کسی را یارای نبرد با ما در منطق و استدلال نیست.

آئینی که مبتنی بر شرایط زمان و مکان و تابع اصول پایداری است که شاخص های آن در فطرت هر انسان پاک و آزاده ای طنین افکن است و روی سخن خود با تمامی اندیشمندان غیر مغرض و آزاده.

مفتخریم که دینی را نشر می دهیم که الگوی تمام نا پذیری چون علی(ع) دارد.

او که (قتل لشده عدله...) بخاطر عدالت کثیرش قربانی زیاده خواهی ها شد، امروز جشن کمال روزه دارانی است که بغیر از امساک از طعام و شراب ازهمه رذالت ها نیز امساک کردند. افکار منفی و حقیر را وا نهادند و نگاهشان بر افق معنویت و ذروه­ی کمال است.

پس باید امروز را جشن گرفت چون برگی از مسیر تکوین تکامل ها ورق زده شده است و چه شیرین است شهد بندگی همراه با شرائط بوجود آمده در دنیا که به نوعی کرنش ها در برار عظمت این ملت را آغاز نموده.

 

« ما و زاهد شهریم هر دو داغدار، اما / داغ ما بود بر دل، داغ او به پیشانی»

شیخ بهائی

 

27/4/94

عید سعید فطر

مسلم سلیمانی