تعداد مشاهده:۱۵۳۹۷  کد خبر:۴۳۵۵۳

نامه ای به وزیر محترم نفت

تعداد مشاهده:۱۵۳۹۷  کد خبر:۴۳۵۵۳

نامه ای به وزیر محترم نفت

مشکل بنزین با تدبیر حل می شود

  خبرگزاری انتخاب : جناب آقای وزیری هامانه! به نظر اینجانب متضرراصلی در این طرح مردم هستند.چراکه مسئولان نیازی به خودرو ندارند وهرگاه اراده کنند چند خودروی دولتی در اختیار آنان است اما این مردم مجبورند کرایه 200تومانی را یک دفعه 500تومان بپردازند و با گرانی سرسام آور سایر اجناس مواجه شوند

۱۱ تیر ماه ۱۳۸۶    ساعت : ۴۴ , ۱۵

خبرگزاری انتخاب :

جناب آقای وزیری هامانه وزیر محترم نفت ایران

سلام علیکم

احتراماًبا توجه به مصاحبه رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر احمدی نژاد در مورخه 9 تیر ماه با صدا و سیما که فرمود: « طرح سهمیه بندی بنزین نواقصی دارد و از مردم میخواهیم که با نظراتشان ما را یاری کنند» ( نقل به مضمون).

مطلب ذیل حاصل مطالعه و تحقیق اینجانب است که به عنوان هدیه به تیم کارشناسی و تصمیم گیرنده تقدیم میکنم.و امید است مصالح نظام و مردم با هم دیده شود.

اما به نظر می رسد سهمیه بندی بنزین که بعنوان یکی از پر چالش ترین بحث جامعه امروز درآمده ریشه در کم تدبیری دارد که بخشی از آن به سیاست های غلط گذشته و بخش دیگر آن به عدم اهتمام دولت نهم بر میگردد اثرات زیان باری را بر جامعه وارد کرده ویا خواهد کرد. اینجانب در مقاله مورخ10/3/86 که در چندین نشریه وسایت پر مخاطب ( نظیر سایت بازتاب) منتشر شد، مفصل پیرامون برخی از موضوعات مربوط به این طرح مطلب نوشتم وآثار مخرب اقتصادی آنرا بسیار زیان بار تر از طرح صر فه جوی ! بنزین دانستنم.

جناب آقای وزیری هامانه! به نظر اینجانب متضرراصلی در این طرح مردم هستند.چراکه مسئولان نیازی به خودرو ندارند وهرگاه اراده کنند چند خودروی دولتی در اختیار آنان است اما این مردم مجبورند کرایه  200تومانی را یک دفعه 500تومان بپردازند و با گرانی سرسام آور سایر اجناس مواجه شوند.

حال آنکه حقوق 280هزار تومانی بسیاری از شهر وندان به 300 هزار تومان افزایش نیافت واین مردم مثل بسیاری از مسئولان از حقوق چند میلیون تومانی بهره مند نیستند.و تنها سهم آنها از عدالت ، کارمند پیمانکار شدن است که هر روز ممکن است عذرشان را بخواهند و از فردای آن سر کار نباشد.

از این بحث عبور می کنم تا اینکه به من بر چسب نزنند ونگویند از رگ عاطفی واحساس وارد شده ام.

با توجه به ارائه آمار های ذیل (که همه از سایت مرکز آمار ایران است نه جای دیگر) ثابت می کنم در این طرح رعایت همه جوانب کار شناسی نشده است وشاید قرار است فشارهایی به ملت وارد شود که جبران برداشتهای ناصحیح از حساب ذخیره ارزی شود...

اگر عزیزان تیم کار شناسی سهمیه بندی بنزین ، توجه و دقت بیشتری به  آمار مر بوط را می داشتند متوجه می شدند که چنین مصوبه ای برای جامعه از بمب اتم بد تر وختر ناک تر خواهد بود.

الف:نگاهی به آمار:

1- تولید نفت خام:

در سال 2004 کل تولید نفت خام کشور های عضو اوپک 29.577.000 بشکه در روز بوده است که این تولید در کشور عزیزما رقم3834000شبکه در روز ( یعنی7.668.00.000 )  بوده است یعنی درصد تولید نفت ایران به کل کشور های عضو اوپک تقریبا 13 درصد می باشد.(1)

2- صادرات نفت:

کل صادرات نفت کشور های عضو اوپک 21.589.000بشکه وایران 2.684.000 بشکه بوده است که نسبت در صد  آن تقریبا 5/12 (دوازده ونیم)در صد می باشد.(2)

3- مصرف گاز طبیعی:

مقدار گاز تحویل شده به شرکت گاز 108288 میلیون متر مکعب بوده که از این مقدار 15837 میلیون متر مکعب سوزانده شده است که 92451 میلیون متر مکعب مازاد می تواند به مصارف مختلف از جمله صادرات بینجامد.(3)

4- مقدار واردات فراورده های نفتی:

جمع کل فراورده های نفتی در سال 1384 مقدار 9162 میلیون لیتر بوده (4) که از این حجم مقدار 9056 میلیون لیتر اختصاص به بنزین موتور داشته است که این رقم در مقایسه با سال1382 = 5518 میلیون لیتربوده که از آن 5515 میلیون لیتر به بنزین اختصاص داشت.

این رشد 60 درصدی سوخت به دلیل تولیدات بی رویه غیر قابل قبول بوده و مسئولان عزیز می بایست دقت می کردند که منابع تولید بنزین چقدر است و بعد خودروهای جدید را وارد بازار میکردند. ما مخالف تولید نیستیم . همین الآن هم تولید ادامه داشته باشد اما بین تولید و تأمین سوخت رابطه ای وجود دارد که نباید فراموش شود. نهایتا آنرا باید صادر کرد نه وارد بازار داخلی.

5- تولید انواع فراورده ها:

در سال 1384 تولید کل فراورده های نفتی 250987 متر مکعب در روز بوده (5)  است که از آن 41333 متر مکعب در روز بنزین موتور تولید شده است.

6- صادرات مستقیم نفت خام و فراورده های آن:

در سال 84 مقدار 961.155 هزار بشکه نفت خام صادر شد که سهم صادرات فراورده ایی مقدار 38 هزار بشکه بوده است.(6)

7- ظرفیت تصفیه نفت خام:

نفت خام با توجه به 9 پالایشگاه موجود در کشور در سال 84 مقدار533.535 بشکه بوده است.(7)

8- ظرفیت تولید نفت خام:

در سال 1365 مقدار 795 میلیون بشکه ، در سال 82 مقدار 1533 میلیون بشکه و در سال84 مقدار 1493 میلیون بشکه بوده است.(8)

ب: تجزیه و تحلیل آمار ارائه شده:

تولید سالانه نفت خام ما 279 میلیارد و 882 میلیون لیتر بوده است که متأسفانه بیش از 70 درصد تولید بصورت خام صادر می شود. و تنها کمتر از 30 درصد به فراورده های مختلف تبدیل می شود. و این در حالی است که مصرف بنزین (هر چند که آمار مشخص وجود ندارد و از روزانه 45 تا  78 میلیون لیترگفته اند!) اگر یک مصرف متعارفی را در نظر بگیریم ، مقدار 55 تا 65 میلیون لیتر در روز معقولانه خواهد بود. که در کل سال 21900 میلیون لیتر می شود. که با افزایش قیمت پلکانی و توسعه و تجهیز پالایشگاههای داخلی  به جای بذل و بخشش های احساسی (که در قسمت بعدی توضیح خواهم داد) امکان پذیر خواهد بود.

در واقع پالایش تقریبا 8 دهم درصد ( نه 8 درصد) از نفت خام به عنوان بنزین می تواند جوابگوی تأمین سوخت بنزینی کشور باشد. اما چه شده است که هنوز نمی توانیم 8 دهم درصد نفت خاممان را پالایش کنیم؟ اگر با توجه به منابع داخلی توان راه اندازی پالایشگاه را نداریم چرا در جذب سرمایه گذار خارجی ناموفق بوده ایم؟...

کم توجهی به انرژی گاز:

از مقدار 108288 میلیون لیتر مکعب ( 108 میلیاردو 288 میلیون لیتر) گاز تحویلی به شرکت ملی گاز ایران تنها 15837 میلیون لیتر متر مکعب آن صرف سوزاندن شده است . سؤال این است که:  اگر92451 میلیون لیتر مکعب گاز باقیمانده  صادر شود چه مقدار ارز وارد کشور خواهد شد؟ و چه مقدار آن صرف انرژی سوخت خودروهای کشور قرار گرفته است؟

متأسفانه برای فروش گاز نیز اقدامات جدی صورت نگرفته و از طرفی حوضچه های مشترک بسیاری هست که به دلائلی ! در دریای خزر ، خلیج فارس و مناطق مرزی نظیر خوزستان توسط رقبا بهره برداری ( به غارت! می رود) می شود اما همچنان مسئولان محترم نفت به انجام عملیات لازم بی توجه بوده اند. و این یک درد جداگانه است.

اما فروش گاز با رانت های مختلف از هر متر مکعب 5/17 ( هفده و نیم) دلار شروع شده است . حال آنکه روسیه گاز خود را به اروپا تا 235 دلار فروخته است. اگر بتوانیم گاز را با قیمت مناسبی در بازارهای دنیا بفروشیم ، میتوانیم سالانه معادل تقریبی 16 هزار میلیارد تومان ( معادل 9 درصد بودجه کل کشور) ارز وارد کنیم.البته عده ای از کارشناسان نفت بر این باورند که برای تولید بیشتر نفت لازم است که به میادین نفتی گاز تزریق شود که در این صورت نمی توانیم گاز صادر کنیم. اما به نظر می رسد بخشی از گاز را نیاز داریم که تزریق کنیم و مقدار زیادی گاز باقی می ماند که باید بهینه مدیریت شود.

هزینه مصرف کل بنزین در کشور ( مصرف روزانه 71 میلیون لیتر در سه ماهه اول – یعنی پیک مصرف – که با هزینه تولید هر لیتر 180 تومان محاسبه گردد ، سالانه به 4664 هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز می باشد)  معادل فروش 29 درصد گاز خواهد بود که از این مبلغ ، 2073 هزار میلیارد تومان آنرا مردم ( با خرید لیتری 100 تومان ) تأمین میکنند و تنها به مبلغ 2591.5 هزار میلیارد تومان یارانه نیاز می باشد.

از طرفی آقای حسینی ، مخبر کمیسیون انرژی مجلس در مورخه 22 خرداد 86 گفته است:« اگر 500 هزار دستگاه تاکسی که در کشور در حال تردد می باشند گاز سوز شوند ، روزانه 15 میلیون لیتر بنزین صرفه جویی می شود».(9)

حال اگر اکثر خودروهای کشور دو گانه سوز شوند چه مقدار صرفه جویی خواهد شد؟

متأسفانه از کل خودروهای کشور ( تاکسی ، شخصی ، اتوبوس و ...) تنها263.538 دستگاه تا کنون گاز سوز شده است.(10)

مطلب دیگر اینکه آقای علیرضا بابایی – سرپرست شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران) در مورخه17 بهمن84 گفته است:

«با سرمایه گذاری 14 میلیارد دلاری در اجرای طرح های احداث و توسعه پالایشگاه ها و تأسیسات جانبی آن در پنج سال آتی ، ظرفیت پالایش کشور به 2 میلیون و500 هزار بشکه در روز افزایش می یابد که میزان تولید بنزین از 16 درصد به 35 درصد ( از 40 به 140 میلیون لیتر در روز) افزایش می یابد».(11)

اگر چه می دانم برای جبران مافات حد اقل 4-5 سال وقت لازم است تا چند پالایشگاه و صنایع پائین دستی راه اندازی شود اما گزارش کار دولت در این دو سال چه بوده است؟ و از طرفی می دانم که مجلس محترم و اصولگرا همکاری خوبی نداشته است. زیرا در بحث پیش پا افتاده ای نظیر تغییر ساعت بانکها وقت بسیاری را صرف میکند و در مقابل دولت کوتاه نمی آید اما همین مجلس با توجه به روند روبه رشد تولید خودرو و افزایش 60 درصدی مصرف سوخت از سال 82 به 84 دولت را مکلف نمی کند که به تأسیس پالایشگاه همت بگمارد!

سؤال اینجاست که : بعد از گذشت دو سال هیچگونه افزایش تولید بنزین که اتفاق نیفتاد شاهد این وضعیت نابه سامان نیز هستیم.

مبلغ مورد نظر آقای بابایی حتی کمتر از فروش یکسال گاز خواهد بود. آیا نمی ارزید که دولت 14 میلیارد دلار ( معادل 13300 هزار میلیارد تومان) هزینه می کرد که امروز شاهد بی نظمی ، رشد بی رویه قیمت ها و صدها مشکل اجتماعی و امنیتی دیگر نمی بودیم؟

به جای اینکه رئیس جمهور محترم در سفرها کمکهای آنی کند می بایست آن مبالغ را با مدیریت و برنامه ریزی در این امور سرمایه گذاری و هزینه کند.

پولهای اندکی ( بین 40 تا 100 هزارتومان ) که از طریق کمیته امداد به مردم داده می شود ( بعد از سفرهای رئیس جمهور ما ) و یا دلالت بعضی از آن در اموری که اولویت ندارد ، دردی از مردم را دوا نمی کند اما اگر روی هم ریخته شود ، چرخهای توسعه به صدا در می آید.هم دولت از چالش خارج می شود و هم جامعه به سمت آسایش حرکت میکند.

اما چند نکته را خدمت وزیر محترم عرض میکنم تا معلوم شود که سهمیه بندی بنزین با این نرم غیر کارشناسی بوده است:

1. در این سهمیه بندی فرق خودروهای 4،6و 8 سیلندر در چیست؟

2. مناطق گرمسیر ( که ناچارند از کولر استفاده کنند حتی در مواقعی که خودرو متوقف است ) چه فرقی با مناطق خوش آب و هوا دارد؟

3. کسی که میخواهد از اهواز یا بوشهر برای تابستان خانواده اش را به مسافرت شمال یا مشهد مقدس ببرد ( که ناچار باید مسیر زیادی را طی کند ) با کسی که از راههای نزدیک به این تفرج گاهها مسافرت می کند، چه تفاوتی دارد؟

4. چه مقدار از بنزین را خودروهای دولتی می سوزانند که تاوان آنرا مردم باید بدهند؟

5. وقتی گفته می شود «چون بنزین ارزان است آنرا قاچاق می کنند» ، سوال این است که : مبارزه با قاچاق کار کیست؟ و قاچاق کار کیست؟

6. آیا معقول است که مردم با بشکه های 20 لیتری قاچاق بنزین کنند یا افراد و شبکه هایی در درون سیستم یا با همکاری سیستم و با تانکر اقدام به قاچاق میکنند؟

7. چرا روی جایگزین بنزین  ( مصرف گاز ) دولت محترم همه توانش را نمی گذارد؟ تا از قِبَل آن ، مازاد بنزین را بتوانیم صادر کنیم.

8. در سهمیه بندی بنزین آیا مدیران برای استفاده مشکلی خواهند داشت؟

9. قول می دهم روزانه یک ونیم لیتر بنزین برای خودروهای شخصی میران نه تنها کافی بلکه زیاد هم هست؟

زیرا آنان چند وسیله در اختیار دارند – و اگر خیلی با تقوی باشند - حد اقل یک وسیله نقلیه به شکل تمام وقت در خدمت آنان خواهد بود.

در پایان دو گونه مقایسه را غلط  می دانم:

الف: مقایسه شرائط فعلی با زمان جنگ . زیرا همه شرائط و افکار عمومی و صدها پارامتر دیگر در این دو  زمان با هم متفاوت است و هر نوع قیاسی ، قیاس مع الفارق است.

ب: مقایسه با سایر کشورها که بنزین در آنجاX مقدار است و ... نیز غلط است. زیرا برای مقایسه نمی توانیم روی یک فاکتور انگشت بگذاریم. اگر می خواهیم مقایسه کنیم می بایست وضع بیکاری ، شغل ، در آمد، خانه ، ازدواج ، بهداشت ، بیمه ، جاده و ... را با هم بنگریم. و برای آن جدولی تهیه کنیم و بعد ببینیم معدل کدام بیشتر خواهد بود.

آقای وزیر! ایران قابلیتهای بی شماری دارد و من در این نامه فقط از زاویه نفت و سوخت با شما صحبت کردم . انشاءالله در آینده قابلیتهای بی شماردیگری را خطاب به شخص رئیس جمهور محترم مطرح خواهم کرد و باب درد دلی از امت حزب الله را باز خواهم کرد.

آخرالامر عرض میکنم:

1- در این سهمیه بندی باید تجدید نظر شود و تفاوت های گفته شده لحاظ شود.

2- توجه جدی به جایگزین بنزین ( گاز ) و دوگانه سوز کردن خودروها. ( حداقل تمام وسایل عمومی و خودرو های دولتی )

3- توجه به صنایع پائین دستی و توجه به توسعه پالایشگاهها. به عبارتی اعتبارات لازم را با توجه به جدول اولویت هزینه کنیم.

4- به مدت یکسال طبق معمول سوختگیری با کارت هوشمند انجام شود و با توجه به آن معلوم شود:

الف:مقدار سوخت خودروهای عمومی چقدر است؟

ب: الف:مقدار سوخت خودروهای دولتی چقدر است؟

ج: الف:مقدار سوخت خودروهای شخصی چقدر است؟

د:در نهایت مقدار قاچاق! و حیف ومیل آن نیز معلوم خواهد شد.

آنوقت به یک اطلاعات جامع خواهیم رسید که می تواند مبنای محاسبه باشد.

باور بفرمائید در نظام جمهوری اسلامی هر کس بداند از خودش توانمند تر و شایسته تر وجود دارد اما شرائط را برای حضور او فراهم نکند تصدی او مشروعیت ندارد و روز قیامت مورد باز خواست سنگینی قرار خواهد گرفت. دنیا بهترین مکان برای جبران است.

والسلام

مسلم سلیمانی

پاورقی:

1- مرکز آمار ایران ، ردیف13-22

2- مرکز آمار ایران ، ردیف14-22

3- مرکز آمار ایران ، ردیف19-22

4- مرکز آمار ایران ، ردیف8-6

5- مرکز آمار ایران ، ردیف5-6

6- مرکز آمار ایران ، ردیف3-6

7- مرکز آمار ایران ، ردیف2-6

8- مرکز آمار ایران ، ردیف1-6

9- سایت ایسکانیوز

10-سایت شرکت بهینه سازی مصرف سوخت – شرکت ملی نفت ایران

11- سایت آفتاب

--------------------------------------------------------------------------------

نظرات کاربران :

 *با قسمت اول و اخر مطلب شما موافقم. اما بعنوان کسی که هر روز با اعداد و ارقام نفتی سرو کار دارم باید عرض کنم که :

اولا" اعداد و ارقامی که در مورد نفت و گاز و بنزین آورده اید با اشتباهات زیاد و فاحشی همراه است. یا آمارها غلط است یا اشتباه تایپی است.

ثانیا"بقدری گنگ و به هم ریخته و (بدون دلیل) طولانی نوشته اید که مطمئنم اقای وزیری هامانه این مطلب را تا آخر نمیخواند.

در قسمت گاز گفته اید که:

"فروش گاز با رانت های مختلف از هر متر مکعب 5/17 ( هفده و نیم) دلار شروع شده است . حال آنکه روسیه گاز خود را به اروپا تا 235 دلار فروخته است"

دوست عزیز؛

در هیچ جای دنیا گاز را به قیمت 5/17 دلار در هر متر مکعب نمیفروشند. قیمت گاز روسیه هم به 235 دلار در هر هزار متر مکعب رسید، نه در هر متر مکعب. یعنی حدود 23 سنت در هر متر مکعب. آنهم در شرایط بحرانی.

از طرفی، مقایسه ایران با روسیه اصلا" کار درستی نیست زیرا روسیه در 50 کیلو متری مرزهایش بازار تشنه اروپا را دارد ولی ما تا فاصله هزار کیلومتری مرزهایمان بازار تشنه ای نداریم.یعنی همسایگان ما یا خودشان ذخایر هیدروکربوری وسیعی دارند و یا مثل ترکیه از چند طرف تغذیه میشوند و یا مثل افغانستان و پاکستان مصرفی ندارند.

خواهش میکنم با این اطلاعات نادرست ، بقیه مطالب برحقتان را زیر سوال نبرید.مگر مجبور هستید در مورد موضوعی مطلب بنویسید که از آن اطلاع ندارید؟

نمیدانید که اقای وزیری هامانه 30 سال در صنعت نفت کار کرده و به این صنعت تسلط کافی دارد و با این اعدااد و ارقام و با این توجیهات فقط مخالفین سهمیه بندی را ضایع میکنید؟

از سایت محترم انتخاب تقاضا مبکنم این مطلب را حتما" منتشر کنند تا خوانندگان توجیه شوند  و به اشتباه نیافتند.

توضیح اینکه بنده از مخالفین  سهمیه بندی هستم اما بعنوان یک آشنا به بازار نفت این آمارها را اصلا" قبول ندارم.

مجید

جناب آقای مجید زحمت مراجعه به مرکز آمار ایران را بر خود هموار نکرد و الا به آمار ارائه شده ایراد نمی گرفت

* ای ولا آقای سلیمانی !زدی تو هدف. مسئولین که مشکل ندارند. افرادی هستند که وضع مالیشان بسیار نامساعد است که کاهاً محتاج نان شب هستند.ضرر مال آنهاست نه مال مسئولین که اراده کننده ماشینهای دولتی صف می کشند و حتی کارهای شخصی و خانوادگیشان را هم با آن خودروها انجام می دهند.

رضا

 *من یه هوندا سیویک دو در مدل 2004 دارم که با 147 اسب بخار که به مراتب بیشتر از سمند و پژو 405 است فقط صدی 7.5 بنزین مصرف میکنه مردم ما تاوان جیب های گشاد شرکت های خورو سازی را میدهند که اتومبیل های عتیقه را روانه بازار میکنند. هر عذر و بهانه ای هم در طول این 28 سال بی معنی است.

مازیار

* این دولت تنها کار مفیدی که از ابتدای شروع به کار انجام داده همین محدود کردن مصرف بنزین بوده... منتها این کار هم همانند کارهای دیگر دولت از بدون مطالعه انجام شده... برای مثال اگر اصرار بر استفاده از کارت های هوشمند بود می شد با افزایش تدریجی قیمت بنزین مازاد در طول 6 ماه یا یک سال بدون ایجاد انواع شوک های اقتصادی و همچنین ترمیم ناوگان شهری در طول این مدت براحتی از این مشکل عبور کرد...منتها اقایان معلوم نیست این مدارک علمی را از کجا گرفته اند که اینجوری خراب کاری می کنند. این سهمیه بندی بنزین هم اگر بخاطر ترس از تحریم ها نبود انجام نمی شد

 * جناب مهرداد (یکی از خوانندگان)

از نظری که داده اید اینطور استنباط میشود که یا خودرو ندارید یا اهل مسافرت با خودرو نیستید. 100 لیتر در ماه برای مسافرت با خودرو ذخیره مطمئنی نیست. لطفا مسایل را فقط از دریچه منافع خود (کمتر شدن ترافیک شهری و ...) نبینید. این انتظار زیادی نیست از شما.

ر.چ

 *طرح کارت سوخت بهترین روش برای مشخص شدن میزان مصرف خودروهای شخصی و خودروهای دولتی و همچنین میزان قاچاق آن بود. در این صورت بود که دولت می توانست به بهترین وجه ممکن تصمیم گیری در مورد سهمیه بندی را اجرا کند. به شرط آنکه حداقل 6 ماه از طرح کارت سوخت گذشته باشد تا آمار آن واقعی شود. چون در تابستان به خاطر مسافرت های برون شهری و همچنین تعطیلی مدارس مصرف سوخت غیر واقعی است.

علی/قم

 *jaleb bood vali sahmiye bandi ba vojoode tamame mavaredi ke eshare shod az hich'chi behtare

 *مقاله خیلی جالبی بود. البته خوب بود به مصرف بالای خودروهای وطنی هم اشاره می شد. چرا دولت فشاری را که امروز بر مردم وارد می کند، بر کارخانه های تولید خودرو وارد نکرد تا مصرف سوخت نصف شود؟ آیا هزینه همه نوع ناکارآمدی دولت را حتما مردم باید بپردازند؟ انصافا که ملت بسیار نجیبی دارم!

 *جان کلام همان است که نویسنده گفت ، آنچه سخت تر از مشکلات کمبود بنزین برای توده مردم است بی عدالتی متعاقب سهمیه بندی است .متاسفانه تقوی تنها در حد تظاهر باقی مانده است و براحتی مسئولان ما مرگ را برای دیگری می پذیرند، تا زمانیکه بنده تصمیم گیرنده احساس کنم که این گونه محدودیتها فقط تبعاتش برای دیگران است و خود با هر استدلالی از آن مستثنی هستم و حتی مزیت خلوت شدن خیابان و جاده ها برای من با اتومبیل دولتی ،با اتومبیل شخصی با سهمیه دولتی و یا هر تبصره دیگر وجود دارد  تن دادن به چنین جراحی های همراه با چرک و خون شهامت زیادی نخواهد خواست.

 *اولا سهمیه بندی بنزین یک کار بسیار مفید و لازم بود که اولین اثرات آنرا در ترافیک و حمل و نقل عمومی در تهران و شهرستانها به وضوح می توان مشاهده کرد ودر ثانی تجربه در کشور ما نشان داده تا مردم مجبور نشوند سراغ سایر راهها برای  برآورده شدن نیازهایشان نمی روند و این عمل عده بیشتری را تشویق کرد که سراغ گاز سوز کردن خودرو بروند 

و اما اینکه اینهمه باید سرمایه گذاری کنیم تا پالایشگاه و تولید بنزین را افزایش بدهیم  کار مقبولی است ولی چه کسی کدام عقل اقتصادی گفته که چون اینکار شدنی است نباید مصرف را محدود کنیم

البته افزایش قیمت بنزین یک راه بود که دولت به دلایلی که هنوز برای بنده هم روشن نیست سراغ افزایش قیمت نرفت ولی با این عمل لا اقل با حفظ قیمت توانست  مصرف و  قاچاق بنزین را کنترل کند و البته کاری بسیار بزرگ بود که دغدغه چندین ساله دولتهای قبلی نیز بوده است 

در خصوص مسئولین دولت مگر کل مسولین دولت  چند نفر هستند که هر وقت بخواهند از خودرو دولتی استفاده می کنند مضاف بر اینکه استفاده شخصی از خودرو های دولتی ممنوع است  و بجز عده ای خاص  سعی در سو استفاده را ندارند

مطالب دیگر ایشان هم قابل جواب دادن هست که در این مقال نمی گنجد

محسن

* مقاله جالبی بود اما مشکل مصرف است و مصرف بی رویه جز با واقعی شدن قیمت ها کنترل نمی شود.حال که این گام برداشته شده دولت